XIII.

Międzynarodowy
Festiwal
Teatralny
WERTEP

30.07-1.08
4.08-8.08

Myśli są bezprzedmiotowe, a w każdym kącie czai się lęk. Aby oswoić nieprzyjazną przestrzeń przestawia się meble. Z ogromną powagą lub zamierzoną trywialnością. Kto raz widział tę tranzytową przestrzeń nieograniczonych możliwości wie, że być przejazdem to czasami oznacza dotknąć głębiej miejsca niż tylko być w tym miejscu zasiedlonym. Dlatego zwykłe czynności przybierają tu pozę lęku. Zalękniony świat. Jeśli energia życia jest zmienna to może stać się obezwładnieniem, ten bezruch bywa tak samo forsowny jak najintensywniejszy marsz. Marsz ku przestrzeni bez lęku… Wyznaczamy sobie tylko wąskie ścieżki, przejścia, którymi możemy się poruszać. 

Tu odsłuchujemy przeszłość, odczytujemy teraźniejszość i próbujemy mieć wgląd w przyszłość. Komentarze są zgoła skomplikowane i na każdym poziomie utrącają interpretacje. Pomimo, że sytuacje są proste, są coraz trudniejsze do opisania. Może należy odczekać dłuższą chwilę nim dotrze do nas pierwszy dźwięk. A potem wśród dźwięku i ruchu poprzez swoisty monotonny rytm, niczym koło zamachowe maszyny dostrzeżemy iluzje działania systemu. Poprzez intuicje dostrzeżemy zalążki ukrytego życia. To uwidocznienie niewidocznego ze wszystkimi swoimi mylącymi obrazami i absurdalnymi rytuałami z ogromnym pietyzmem odstawimy bez straty napięcia i energii, i uznamy, że to też jest piękne.

Nie chce brzmieć jak czarodziej absurdu, szalony niczym facet organizujący wycieczki do środka ziemi [ale nie jest to grabarz]. 

Nasze festiwalowe spektakle choć wywracają tworzony przez ludzi świat niczego nie każą w nim zmieniać. Jest to szyderstwo nie czyniące zła w wykonaniu poetów metafizyki teatru. Gdyby wsłuchać się w nie głębiej usłyszycie taktowną propozycję refleksji nad tym co robimy…

Pozdrawiam i do zobaczenia w oparach Festiwalu Wertep!