„Punch i Judy” A3Teatr (PL)
4 sierpnia, sobota – Orla, 16:30
Bawi publiczność ironią, ripostą, humorem, wartką akcją i lekką fabułą z podtekstem. Spektakl dla dużych i małych, grany w sali i na ulicy, bez różnicy. Każdego bawi co innego: dzieci – wielkie maski i zabawne historie, dorosłych – komizm sytuacji i słowa.
Kolorowy świat żartu wciąga zarówno dzieci, jak i dorosłą publiczność w historię rodem z każdej społeczności miejskiej: Punch – rozbrykany wisus i wrzaskliwa matrona Judy toczą walkę podjazdową o dowodzenie w sytuacjach, które zdarzają się wszystkim i na co dzień. Ponieważ do akcji wkraczają postaci Konia, Psa, Policjanta i Doktora – historia nabiera rozpędu, rozmachu i rubaszności.
* * *
A3Teatr nie posługuje się tekstem, choć ten czasami pojawia się. Nie jest teatrem tańca, a jednak ruch łączy z muzyką. Nie jest pantomimą, a gloryfikuje gest. Nie trzyma się linearnych historii, a aktorów wiąże siatką wzajemności; wodzi na pokuszenie humoru i zasępienia, przerysowania zwyczajności, groteski i absurdu.
Przetwarza codzienność tworząc z niej kod rytuałów, niezależnych aktów, które układają się na scenie w kolejne odsłony, sekwencje. Widzom pokazuje kalejdoskop obrazów – dynamicznych i statycznych, ostrych i rozmazanych wrażliwością. Nie nazywa rzeczy do końca, pozostawia tę sferę odbiorcy.
It entertains the audience with irony, riposte, humor, fast- paced action and a light plot with an undertone. A show for young ones and adults, played in a room and in the street, no difference. Everyone is entertained by a different thing: kids – by huge masks and funny stories, adults – by the humor of the situation and a word.
Colorful world of jokes draws both kids and adults into a story coming from all walks of urban life: Punch – an unruly scamp and a loudmouthed dame Judy fight a guerilla fight over leadership in the situations which happen to everybody in everyday life. Because the plot is enriched with the introduction of the character of Horse, Dog, Policeman and Doctor – the story gains momentum, panache and joviality.
* * *
A3Teatr does not use text, although it sometimes appears. It is not a theatre of dance, and yet it combines movement with music. It is not a pantomime but it glorifies a gesture. it does not stick to linear histories and it connects actors with a net of reciprocities; it tempts with humor and sadness, extremities of mundane reality, grotesque and absurd.
It changes everyday life into a code of rituals, independent acts which create new scenes and sequences on stage. It shows the audiences a kaleidoscope of images- dynamic and static ones, sharp and blurred with sensitivity. It does not give names till the end, leaving this sphere to the audience.